feed-image Ροή Ειδήσεων
Open menu
29 | 03 | 2024
× Μορείτε να υποβάλλεται και το δικό σας άρθρο. Ζητήστε μας να σας ανοίξουμε κωδικό.

file Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Περισσότερα
10 Χρόνια 1 Εβδομάδα πριν #56 από panos
Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Του Γιάννη Κ. Καρούζου, Δικηγόρου
ειδικευμένου στο εργατικό και συνδικαλιστικό δίκαιο


Από το συνδυασμό των διατάξεων 22 § 2, 23 §1 και 25 § 1 του Συντάγματος 1975/86/01 προκύπτει ότι, με ρητή συνταγματική διάταξη (22 § 2Σ), χορηγείται στους κοινωνικούς ανταγωνιστές, εργαζόμενους και εργοδότες, η εξουσιοδότηση νομοθέτησης των κανόνων που διέπουν κατά ουσιαστικό περιεχόμενο τις εργασιακές σχέσεις. Πέραν των γενικών ορίων της έννοιας «όρων και αρχών του εργατικού δικαίου», την οποία ο συνταγματικός νομοθέτης επιφυλάσσει για τον κοινό νομοθέτη, κατά τα λοιπά, το Σύνταγμα επιτάσσει, όπως οι κύριοι όροι που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις (οι αποδοχές, τα χρονικά όρια εργασίας, οι άδειες κλπ) διαμορφώνονται μέσα από τους θεσμούς της συλλογικής αυτονομίας: τη συλλογική διαπραγμάτευση μεταξύ των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών ή μεμονωμένων εργοδοτών και τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Κατά συνέπεια, η όποια πλημμέλεια κατά τη διαμόρφωση των ουσιαστικών όρων εργασίας δεν αποτελεί απλώς πλήγμα στους θεσμούς επαγγελματικής νομοθέτησης. Προσβάλλει ευθέως το δεύτερο πυλώνα δημοκρατικής νομιμοποίησης του πολιτεύματος, που δεν είναι άλλος από τη συλλογική αυτονομία ως παράγοντα έκφρασης της αρχής της κοινωνικής αυτονομίας. Της δυνατότητας δηλ. που παρέχει το Σύνταγμα σε ένα μέρος της κοινωνίας (τους κοινωνικούς ανταγωνιστές, εργαζόμενους και εργοδότες) να νομοθετούν με τον πλέον άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο, αναφορικά με τους όρους που θα διέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις, ικανοποιώντας την επιδίωξη πραγμάτωσης του «συμφωνημένου γενικού συμφέροντος».

Συνεπώς, εκ των πραγμάτων, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποτελούν μια διαδικασία σύγκρουσης μεταξύ των παραγόντων του κεφαλαίου και της εργασίας επίπονη και χρονοβόρα. Είναι η κατεξοχήν συγκρουσιακή διαδικασία: οι μισθωτοί επιδιώκουν την επί τα βελτίω αναμόρφωση των όρων εργασίας τους, ενώ οι εργοδότες επιδιώκουν την με οιοδήποτε τρόπο συγκράτηση του εργασιακού κόστους. Άρα, αναπόδραστα, τα εκατέρωθεν μέρη της διαπραγμάτευσης πρέπει να διέπονται από ενισχυμένη συνοχή προκειμένου για μια αποτελεσματική δράση προώθησης και ικανοποίησης των συμφερόντων τους. Ο αμιγής χαρακτήρας των εργατικών συνδικάτων ως «εργατικών» σε σχέση με τα εργοδοτικά συμφέροντα θεωρείται βασική προϋπόθεση ακόμη και για αυτή την αναγνώριση μιας οργάνωσης εργαζομένων ως συνδικαλιστικής.

Οι υπάλληλοι μεγάλης επιχείρησης που κατέχουν θέση διεύθυνσης, εμπιστοσύνης ή εποπτείας, στους οποίους λόγω των εξαιρετικών τους προσόντων και της ιδιαίτερης εμπιστοσύνης του εργοδότη προς αυτούς, τους έχουν ανατεθεί καθήκοντα γενικότερης διεύθυνσης της επιχείρησης ή σημαντικού τομέα αυτής και εποπτείας του προσωπικού, σε τρόπο ώστε να επηρεάζουν αποφασιστικά τις κατευθύνσεις και την εξέλιξη της επιχείρησης και να διακρίνονται σαφώς από τους λοιπούς μισθωτούς, οι οποίοι διεκπεραιώνουν τη συνήθη τρέχουσα εργασία θεωρούνται δ ι ε υ θ ύ ν ο ν τ ε ς υ π ά λ λ η λ ο ι.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 εδαφ. α’ της Σύμβασης της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας της Ουάσινγκτον που κυρώθηκε με το Ν.2269/1920, 1 § 2 του ΒΔ 24/21.8.1920, 1 και 3 ΒΔ 15-8/5.9.1920, 1 § 1α Α.Ν.539/1945 και του Ν.690/1945 προκύπτει ότι υπάλληλοι μεγάλης επιχειρήσεως, στους οποίους λόγω των εξαιρετικών τους προσόντων, αλλά και της ιδιαίτερης εμπιστοσύνης του κυρίου της επιχειρήσεως προς το πρόσωπό τους, ανατίθενται καθήκοντα γενικότερης διευθύνσεως της επιχειρήσεως ή σημαντικού τομέα της και εποπτείας του προσωπικού και διαθέτοντες πρωτοβουλία και αμειβόμενοι με μισθό που υπερβαίνει αισθητά τα ελάχιστα νόμιμα όρια των αποδοχών των λοιπών υπαλλήλων, αν και δεν παύουν να είναι υπάλληλοι, εν τούτοις εξαιρούνται από την εφαρμογή των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας για τα χρονικά όρια εργασίας, διότι οι διατάξεις αυτές είναι ασυμβίβαστες με την εξέχουσα θέση τους και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβαν με τη σύμβαση εργασίας τους. Η ιδιότητα των προσώπων αυτών ως κατεχόντων θέσεις εποπτείας και διευθύνσεως ή εμπιστοσύνης δεν αποκλείεται από το γεγονός ότι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους λαμβάνουν οδηγίες από τον εργοδότη ή τους γενικούς διευθυντές τους προς επίρρωση της μακράς και σταθερής νομολογίας του Αρείου Πάγου επί της έννοιας των διευθυνόντων υπαλλήλων.

Κατά συνέπεια, ως εκ της λειτουργικής τους σχέσεως με την επιχείρηση, οι Διευθύνοντες υπάλληλοι, αν και δεν παύουν να θεωρούνται μισθωτοί, εννοιολογικά συνδέουν την τύχη των επιδιώξεων και των προσωπικών τους συμφερόντων περισσότερο με την πλευρά της εργοδοσίας και λιγότερο με τους εργαζόμενους-απλούς υπαλλήλους της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης.

Τη λειτουργική αντισυμβατότητα της ενεργού συνδικαλιστικής συμμετοχής εκπροσώπων του εργοδότη σε συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων αναγνώρισε και ο κοινός νομοθέτης, ήδη από το 1982. Η διάταξη του άρ. 14 §3 Ν.1264/1982 ορίζει ότι «…δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε συνδικαλιστική οργάνωση εργαζομένων εργοδότες…». Επιπλέον με τη διάταξη της παραγράφου 2 του ιδίου άρθρου απαγορεύεται «...στους εργοδότες, σεπρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό τους και σε οποιοδήποτε τρίτο, να προβαίνουν σε οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη που κατατείνει στην παρακώλυση της ασκήσεως των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων...». Με τις διατάξεις αυτές εισάγεται στο ελληνικό δίκαιο των συνδικαλιστικών οργανώσεων η αρχή του αμιγούς χαρακτήρα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, με προφανή δικαιολογητικό λόγο του νομοθέτη για την επιλογή αυτή τις ανωτέρω αναλυτικά αναφερόμενες σκέψεις και επικρατεί πλέον (εκτός από τελολογικά - ερμηνευτικά) και με ρητή διάταξη η αρχή της απαγόρευσης της συμμετοχής των διευθυνόντων υπαλλλήλων στην ενεργό συνδικαλιστική συμμετοχή των εργαζομένων.

Κατά συμπέρασμα, επειδή οι διευθύνοντες υπάλληλοι ταυτίζονται και εκφράζουν τη βούληση του εργοδότη, δεν συνδέονται με κοινά εργασιακά συμφέροντα με τους λοιπούς εργαζομένους της επιχειρήσεως και για το λόγο αυτό δε μπορούν να συμμετέχουν μαζί με αυτούς στην ίδια συνδικαλιστική οργάνωση. Πολύ δε περισσότερο στερούνται του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αναφορικά με τα όργανα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ ακόμη και αυτή η συμμετοχή τους ως μελών της οργάνωσης στη λήψη οιασδήποτε απόφασης (επί παραδείγματι και αυτής της γενικής συνέλευσης), ελλοχεύει τον κίνδυνο να προκαλέσει, υπό προϋποθέσεις, την ακυρότητα της απόφασης του οικείου οργάνου του σωματείου.

Παρακαλούμε Σύνδεση για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

  • Δεν Επιτρέπεται: για δημιουργία νέου θέματος.
  • Δεν Επιτρέπεται: για απάντηση.
  • Δεν Επιτρέπεται: να επεξεργαστείτε το μήνυμά σας.
Συντονιστές: panospanagos_65
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.297 δευτερόλεπτα
Τελευταία άρθρα.
  • Δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις προς εμφάνιση
Πολιτική Cookies στην ΕΕ.. Το cookie είναι ένα μικρό τμήμα κειμένου που αποστέλλεται στο πρόγραμμα περιήγησης από έναν ιστότοπο που επισκέπτεστε. Διευκολύνει τον ιστότοπο να απομνημονεύει πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψή σας, όπως την προτιμώμενη γλώσσα σας και άλλες ρυθμίσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει την επόμενή σας επίσκεψη και να κάνει τον ιστότοπο πιο χρήσιμο για εσάς. Τα cookie παίζουν σημαντικό ρόλο. Χωρίς αυτά, η χρήση του ιστού θα ήταν μια πολύ πιο περίπλοκη εμπειρία. Χρησιμοποιούμε τα cookie για πολλούς λόγους. Τα χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, για την απομνημόνευση των προτιμήσεών σας όσον αφορά στην ασφαλή αναζήτηση, για να υπολογίσουμε τον αριθμό των επισκεπτών σε μια σελίδα ή για να σας διευκολύνουμε να εγγραφείτε στις υπηρεσίες μας και για να προστατεύσουμε τα δεδομένα σας. Περισσότερες πληροφορίες για τη χρήση των cookies μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://ec.europa.eu/ipg/basics/legal/cookies/index_en.htm