Αθήνα 11/05/2024
Αρ. πρωτ.: 1476

ΘΕΜΑ: Λογιστική αντιμετώπιση κενών υλικών συσκευασίας.

Παρακαλώ θερμά για την παροχή από μέρους σας διευκρινήσεων - υποδείξεων επί των παρακάτω ερωτημάτων:

1. Πώς αντιμετωπίζονται από μία βιομηχανία τα κενά υλικά συσκευασίας φυσικού ανθρακούχου μεταλλικού νερού (φιάλες, κιβώτια) που καλύπτονται με λογαριασμούς εγγυοδοσίας;

Ως αποθέματα ή ως πάγια;

2. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζονται ως πάγια, ποιος ο ετήσιος συντελεστής απόσβεσης αυτών;

Απάντηση:

Τα κενά υλικά συσκευασίας εφόσον προορίζονται για περισσότερες της μιας περιόδους και δεν παύουν να αναγνωρίζονται κατά την πώληση των αποθεμάτων που περιέχουν (δηλαδή δεν αναγνωρίζεται έσοδο από αυτά), πληρούν τον ορισμό των ενσωμάτων παγίων στοιχείων.

Τούτο προκύπτει από τους ορισμούς του Ν. 4308/2014 (και των Δ.Π.Χ.Α.), κατά τους οποίους:

(α) Αποθέματα είναι τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχονται για πώληση στη συνήθη δραστηριότητα, ή στην παραγωγική διαδικασία με σκοπό την πώληση, ή με τη μορφή υλικών και εφοδίων που πρόκειται να αναλωθούν για την παραγωγική δραστηριότητα ή για την προσφορά υπηρεσιών.

(β) Ενσώματα πάγια είναι τα περιουσιακά στοιχεία που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν κατά τρόπο διαρκή για τους σκοπούς της οντότητας και αναμένεται να προσφέρουν οφέλη πέραν της μιας ετήσιας περιόδου.

Γενικά όμως, η παρακολούθηση τέτοιων στοιχείων ως παγίων και η διενέργεια αποσβέσεων είναι δυσχερής, για λόγους όπως οι μεγάλες ποσότητες, η μικρή σχετικά αξία ανά τεμάχιο, οι απώλειες, οι σημαντικές φθορές που υφίστανται κλπ. Συνεπώς, η ένταξή τους στα ενσώματα πάγια απαιτεί κρίση εκ μέρους της διοίκησης, τόσο για την αναγνωριζόμενη μονάδα (unit of account), που μπορεί να είναι κατά αποκτώμενη παρτίδα, καθορισμένη ποσότητα, πελάτη, κλπ, όσο και για τις αποσβέσεις που διενεργούνται βάσει της εκτιμώμενης περιόδου στην οποία αναμένεται να χρησιμοποιούνται οικονομικά, λαμβάνοντας υπόψη τους ανωτέρω παράγοντες.

Συνήθως πάντως, η διεθνής πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις και για την αποφυγή των δυσκολιών που προαναφέρθηκαν, είναι η άμεση αναγνώριση των εν λόγω στοιχείων ως έξοδα στην περίοδο που αποκτώνται, εφόσον η αξία ανά τεμάχιο δεν υπερβαίνει το όριο της αξίας που έχει τεθεί από τη διοίκηση για αναγνώριση ενός στοιχείου ως παγίου (π.χ. 1.500 ευρώ/μονάδα), λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της σημαντικότητας για τις οικονομικές καταστάσεις ( παράγραφος 5 του άρθρου 17 του Ν. 4308/2014 ).